به کجا پر بکشد در هوس آزادی...آنکه از بال و پرش ساخته باشد قفسی؟

من تا همین چند ماه پیش ایرانو دوست نداشتم! به امید اینکه یه روزی از این قفس آزاد میشم وفلان زندگی میکردم:/در حقیقت کشورم اندازه ی پشم برام مهم نبود=| شاید تحت تاثیر چیزایی که میخوندم،آدمایی که باهاشون ارتباط داشتم،حرفایی که گوش میکردم و البته! چیزایی که میدیدم:/  اما بعد تصمیم گرفتم یکم بیشتر بدونم...!

درمورد هرچی که فکرشو بکنید خوندم و فهمیدم.نه اونقدر گسترده ولی در حد خودم آره! با چند نفری که مهاجرت کرده بودن و از مملکتشون دور بودن آشنا شدم! آشنا شدن نه به اون معنا که باهاشون ارتباط داشته باشم.در حد همون خوندن چنل یا وبلاگشون مثلا...دوست داشتم حرفاشونو بشنوم.حتی تاریخ ایران رو مرور کردم:)

تهش فقط به یه جمله رسیدم:

اونور کسی برام نریده

میدونم خیلی مختصر و مفید و بی ادبانه بود! ولی واقعا نتونستم بهتر از این بیانش کنم.اصلا همه ی اون چیزایی که بالا درموردش گفتم رو گذاشتم کنار.فقط یکم فکر کردم! کسی که از اینجا،توی مملکت خودش،جایی که توش بدنیا اومده و یه عمر توش زندگی کرده راضی نیست و هنوز که هنوزِ نتونسته بهش "عادت" کنه! چطور میخواد در عرض چندماه یه ور دیگه از دنیا که هیچ ربطی بهش نداره احساس خوشبختی و رضایت رو تجربه کنه؟:)

مثلا یکی رو میشناسم که قصد مهاجرت داره! تمام حرفا و نوشته هاش چسناله و گیر دادن به این و اونِ! بخاطر یه چیزای بیخودی حال خودشو بد میکنه که من گاهی فکر میکنم اگه شخصیت اونو داشتم تا الان کارم به تیمارستان کشیده شده بود! بنظرتون این الان اونور براش بهشته؟:| هیچ چیزی وجود نداره که حالشو بد کنه؟:/ تمام بدبختیاش برای تو ایران بودنشه؟:/

ببین.میدونم اینجا زندگی کردن سخته عا...میدونم بعضی وقتا حتی ترسناک  میشه! میدونم یه خارجی باید خیلی مقاوم باشه بتونه بیشتر از یه سال اینجا دووم بیاره!  میدونم هیچی سر جای خودش نیست.من همچی رو میدونم! اینا رو برای مرور نکنید! 

ولی باورکنید دنیای بیرون هم اونطوری که دوربینا نشون میدن خوشگل و جذاب نیست:)

+ابدا نمیگم اونی که من میگم درسته! چون اصلا در اون حد نیستم=| فقط دوست داشتم بگم که من بعد از خوندن و فهمیدن به این نتیچه رسیدم:) و پذیرای نظرات آدمانه ی شما هستم:)