اتل متل آرزوم:)

تولد اتل متل آرزوم, بود:))

مدیونید فکر کنید یادم رفته بود.اصلا مگه میشه اول آبان یادم بره؟:)

ولی خب حسش نبود بیام پست بزارم..

اتل متل آرزو دیگه وبلاگ من نیست!

اتل متل آرزو رفیقمه:) حق مادری داره به گردنم:)

میدونی من یه الف بچه بودم موقع درست کردنش...؟

با اتل متل آرزو بزرگ شدم! رشد کردم:)

اتل متل آرزو همیشه بوده...وقتایی که هیشکی نبوده!...اون بوده:)

دیروز چهارساله شد...بعد اون همه سست عنصر بودن؛

خودمم باورم نمیشد بلاخره بعد دوسال یه وبلاگ رو مثل آدم نگه دارم:)

ولی قسمت بود که اتل متل آرزو یه بخش بزرگی از روزای نوجوونی منو تو دلش نگه داره:)

چندین بار گفتم ایندفه دیگه پاکش میکنم و یه وبلاگ دیگه میسازم!

-بلاگفا بدرد نمیخوره...میرم بیان!

-دیگه هیشکی وبلاگ نداره.میرم کانال نویس میشم!

-دست از نوشتن میکشم! روزامو مینویسم که چی بشه آخه؟:)

ولی میدونید وابستگی چیه؟...از یه جا به بعد دیگه من به این لامصب وابسته شدم!

عینِ یه رفیق قدیمی که اذیتت میکنه...ولی دوسش داری.کاری میتونی بکنی؟:)

رابطه ام باهاش یه طوریه که اصلا بعنوان یه "وبلاگ" نمیشناسمش:)

بین پستامم دقت کنید..همیشه میگم "اتل متل آرزو"

اتل متل آرزو تنها چیزیه که دور از هیاهویِ این دنیای شلوغ پلوغ...من برای خودِ خودم دارمش:))

ولی تنها چیزی که این وبلاگ معمولی تا این حد برام مقدس کرده

دوستایی هستن که اتل متل آرزو بهم هدیه کرد:)

بهترین ها رو من اینجا پیدا کردم..! خیلیا اومدن،خاطره ساختن و رفتن:)

یه سری هم مثل ندا و مهدیه و نرگس ها موندگار شدن:)

یجوری با مهربونیاشون چسبیدن یه گوشه از قلب و ذهنم

که بعید میدونم تا آخر عمر فراموششون کنم^ــ-